کیانوش سنجری

کیانوش سنجری (در شناسنامه مهدی سنجری باف) فعال سیاسی، وبلاگ نویس و روزنامه نگار مستقل اهل تهران بود، که سابقهٔ چندین‌بار بازداشت، زندانی شدن، شکنجه شدن و حبس در سلول انفرادی را داشت. سنجری در ۲۳ آبان ۱۴۰۳ در اعتراض به رژیم جناینکار جمهوری اسلامی در پاساژ چارسویِ تهران خودکشی کرد.

سنجری سالها پیش به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا مدتی با بخش فارسی صدای آمریکا همکاری کرد. وی پس‌از بازگشت به ایران در سال ۱۳۹۵ مجدداً دستگیر شد.

کیانوش در روز ۲۲ آبان یک روز قبل از خودکشی اش توییت زیر را فرستاد:

"اگر تا ساعت ۷ غروب امروز چهارشنبه ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳ فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی از زندان آزاد نشوند و خبر آزادی‌شان در سایت خبری قوه قضاییه منتشر نشود، من در اعتراض به دیکتاتوری خامنه‌ای و شرکایش به زندگی‌ام پایان خواهم داد. شاید تلنگری باشد! پاینده ایران"

شکنجه سفید

کیانوش سنجری دست‌کم ۹ بار بازداشت شد، روی‌هم‌رفته ۲ سال زندانی سیاسی بود و ۹ ماه از این مدت را در سلول انفرادی بازداشتگاه‌های امنیتی ۲۰۹، ۵۹ سپاه، بند ۲ الف معروف به ۳۲۵ سپاه، ۲۴۰ و بازداشتگاه اداره اطلاعات پلیس امنیتی تهران در سلول انفرادی محبوس بود. او در انفرادی مورد شکنجه سفید قرار گرفته بود.

سنجری به مجله سازمان عفو بین‌الملل نروژ گفت: «این حالت شبیه نبردی است بین روح و جسم. در تنهایی مطلق نگه داشتن در سلول انفرادی، آزاردهنده‌ترین شکنجه سفید است. در ایران شکنجه سفید نامی است که زندانیان برای «در تنهایی مطلق نگه داشتن» (در سلول انفرادی) به‌کار می‌برند. این روش اثری بر جسم نمی‌گذارد اما فرد را به‌طور کامل گیج می‌کند. زندانیان هویت شان را از دست می‌دهند و حاضر می‌شوند به هر چیزی اعتراف کنند. این شیوه در زندان‌هایی که مانند زندان‌های معمولی نظارت نمی‌شوند، مانند بند ۲۰۹ زندان اوین در تهران، علیه مخالفان و خبرنگاران منتقد استفاده می‌شود.»